Media społecznościowe i marketing w hotelarstwie

1
2973
W obecnych czasach prowadzenie marketingu hotelowego nie może się obejść bez mediów społecznościowych. Obecną sprzedaż, a przede wszystkim wizerunek, prowadzi się głównie wspomagając Social Media. Budżety marketingowe w hotelach uwzględniają inwestycje we wspomniane kanały. Działy kreatywnych pracowników marketingu wspomagają budowanie wizerunku. Dzisiaj można dedykować pracownika do obsługi Social Media albo zlecić wyspecjalizowanej agencji interaktywnej. Dywersyfikacja i inwestycja w odpowiednie kanały marketingu powinna być jednak przemyślana i przeanalizowana przez specjalistów. Każde wydane środki na marketing powinny być odpowiednio ukierunkowane. Zbudowanie planu inwestycji w marketing rozłożonego na 12 miesięcy w roku to już swego rodzaju automatyzm w hotelach.

Klasyfikacja serwisów internetowych odbywa się w następujący sposób:

Blogi – mają charakter dziennika (ich istotą jest regularne publikowanie treści), nie tylko w prywatnych celach, ale również do dzielenia się z innymi specjalistyczną wiedzą z jakiejś dziedziny, czy do promowania wizerunku firmy (blogi korporacyjne). Podobnie jak w przypadku portali, na blogach można dodawać komentarze. Dzięki dostępności prostych narzędzi do tworzenia blogów może je prowadzić w zasadzie każdy. Początkujący mogą to robić na platformach blogowych dużych portali (np.: Blog.pl, Blog.onet.pl, Blox.pl, Bloog.pl, Blogspot.com, WordPress.com). Ostatnio popularną wersją są vlogi, czyli blogi prowadzone w formie filmików wideo.

Serwisy do dzielenia się dokumentami – służą do publikowania w sieci dokumentów, np. prezentacji czy raportów. Zamieszczone dokumenty mogą być oceniane lub komentowane. Przykłady to Scribd czy popularny w Polsce Slideshare. W środowiskach zawodowych te serwisy służą do dzielenia się raportami z badań, prezentacjami z konferencji branżowych czy szkoleń.

Fora i grupy dyskusyjne – to najstarsza część Internetu, istniejąca jeszcze przed pojawieniem się social mediów. Ich najważniejszym zadaniem jest ułatwianie równorzędnej dyskusji między użytkownikami serwisu. W Polsce są to głownie fora dużych portali, takich jak: Interia, Onet, WP, czy Gazeta.pl, ale też liczna grupa specjalistycznych forów tematycznych, np. poświęconych macierzyństwu, motoryzacji, zwierzętom, urodzie albo pielęgnowaniu ogrodów.

Geolokalizacja – serwisy, których główną funkcją jest informowanie, w jakim miejscu dany użytkownik się znajduje. Przykłady serwisów: FourSquare, Facebook Places.

Lifestreaming – serwisy agregujące aktywność użytkowników social media w innych serwisach. Pozwalają na integrowanie rożnych działań, prowadzonych w wielu mediach społecznościowych, w jednym miejscu. Polski przykład to – Flaker.

Mikroblogi – to, najprościej mówiąc, skrzyżowanie bloga z SMS-em. Użytkownik może umieszczać w serwisie krótkie wiadomości – w przypadku amerykańskiego Twittera jest to 140 znaków, w przypadku polskiego Blipa to 160 znaków. W wiadomościach można umieszczać hiperłącza do innych tekstów w sieci oraz oznaczać teksty na dany temat tzw. tagiem (słowem poprzedzonym krzyżykiem, które opisuje daną kategorię wpisów). W Stanach Zjednoczonych Twitter jest bardzo popularny i mówi się, że dla niektórych zastąpił wręcz pocztę e-mail. W Polsce nie zdobył sobie, póki co, jeszcze tylu zwolenników.

Serwisy opinii – serwisy z opiniami na temat danego rodzaju usług, produktów, czy osób. Działają podobnie jak porównywarki cen. Użytkownik nie ma możliwości porównania cen w pojedynczych sklepach, może natomiast wpisać nazwę w wyszukiwarkę i dowiedzieć się, co na dany temat sądzą inni. Przykłady takich serwisów: Znany Lekarz.

Porównywarki cen – serwisy umożliwiające porównywanie cen produktów w sklepach internetowych. Internauta wpisuje nazwę produktu, a serwis pokazuje mu ceny w sklepach internetowych współpracujących z porównywarką oraz opinie na temat produktu umieszczone w porównywarce. Przykłady polskich porównywarek: Ceneo, Nokaut, Skapiec, Zatanio.

Portale – są starsze od serwisów social media, a ich zadaniem jest informowanie o nowościach. Portale zostały również wzbogacone o elementy społecznościowe. Są to opcje komentarzy pod tekstami, udostępniania tekstu znajomym, wtyczki pokazujące powiązania z wybranymi serwisami, czy też umożliwiające wykonanie akcji w tych serwisach bez potrzeby wchodzenia na ich główne strony. W dobie rozwoju mediów społecznościowych nie wystarcza już śledzenie, gdzie ukazała się informacja prasowa czy też dany artykuł, ale również czy zebrała jakieś komentarze, ile ich było i jaki miały wydźwięk.

Serwisy typu samodzielnych publikacji – ich główna funkcja polega na dzieleniu się wiedzą, jak coś zrobić, informacje prezentowane są w formie krótkich filmików. Polski przykład: Spryciarze.

Serwisy do wymiany dużych plików – służą one do przechowywania plików w tzw. chmurze, czyli w zdalnym dostępie. Oprócz tego, że serwisy zawierają pożyteczną funkcję tworzenia kopii zapasowych, bywają często wykorzystywane do dzielenia się plikami muzycznymi czy tekstami książek. Najbardziej znany w tej kategorii jest Chomikuj. Można je wykorzystywać jako serwisy z dokumentami.

Serwisy dziennikarstwa obywatelskiego – serwisy informacyjne tworzone przez dziennikarzy-ochotników. By zostać autorem w takich serwisach, wystarczy mieć chęć pisania – każdy użytkownik może sobie stworzyć konto i publikować artykuły na interesujący go temat. Dziś obserwuje się stopniową profesjonalizację tych serwisów – zaczynają szkolić swoich najbardziej obiecujących dziennikarzy. Polskie przykłady: Wiadomości24, Di.com.pl.

Serwisy informujące o wydarzeniach – służą do promowania wydarzeń publicznych. Promowane wydarzenia mogą odbywać się w konkretnych miejscach lub mieć charakter wirtualny. Zarówno sposobów promocji, jak i kontaktowania się z uczestnikami wydarzeń jest wiele. Przykłady na świecie: Eventful, Meetup, Upcoming. W Polsce brakuje w tej chwili odpowiedników tych serwisów – tę rolę odgrywa moduł serwisu Facebook do tworzenia wydarzeń.

Serwisy z plikami graficznymi – są to serwisy, w których internauci mogą publikować stworzone przez siebie grafiki z odpowiednimi komentarzami. Czasem są to cytaty, czasem żartobliwe sentencje dotyczące codziennego życia. Internauci wybierają najlepsze grafiki, które potem trafiają na stronę główną serwisu. Najbardziej znany polski przykład to Demotywatory.

Serwisy z fotografiami – służą do publikowania w sieci materiałów fotograficznych. Umożliwiają tworzenie własnych wirtualnych galerii zdjęć. Użytkownicy mogą również komentować i oceniać takie galerie. Niegdyś w sieci robiło furorę Plfoto.com – serwis dla wymagających fotoamatorów. Mniej zaawansowani mogą używać np. Fotki, międzynarodowego Flickra, czy dzielić się swoimi zdjęciami.

Instagram – niezwykle popularna od kilku lat aplikacja do robienia zdjęć za pomocą telefonu komórkowego, która umożliwia umieszczenie fotografii w sieci po niewielkiej obróbce.

Serwisy z aplikacjami wideo – służą one do umieszczania w sieci nagrań wideo. Niekwestionowanym liderem od lat jest YouTube. W Polsce ma on kilka odpowiedników, np. Wrzuta.

Serwisy społecznościowe – są to serwisy internetowe, które mają za zadanie ułatwiać nawiązywanie kontaktów i wymianę informacji w rożnych formach. O ile cechą forów jest dyskusja, o tyle społeczności raczej ułatwiają nawiązanie i podtrzymywanie kontaktów w rzeczywistości wirtualnej. Mogą to być dawni znajomi z rożnych szkół (np. Nk.pl), znajomi z różnorodnych kręgów (np. Facebook, Google+), osoby słuchające tej samej muzyki (np. serwisy MySpace czy Last.fm), a w końcu znajomości mogą mieć charakter czysto zawodowy (np. GoldenLine czy LinkedIn).

Społeczności crowdsourcing – społeczności użytkowników danego produktu czy usługi. Tworzy je dana organizacja, która chce zebrać opinie swoich klientów na temat produktu bądź zebrać pomysły na dalszy rozwój produktów i usług. Przykłady: Mystarbucks (społeczność klientów Starbucks) czy Bank Pomysłów (społeczność klientów BZ WBK).

Społecznościowe serwisy informacyjne – serwisy, które poza możliwością udostępniania artykułów, historii, wpisów z blogów, materiałów wideo czy zdjęć umożliwiają także ocenianie treści i komentowanie. Serwisy te zazwyczaj nie publikują całych artykułów, ale niewielkie ich fragmenty. Polskie przykłady: Wykop i Trendomierz. Często powtarzającym się zarzutem wobec tych serwisów jest to, że mnożą małe istotne treści.

Strony z zakładkami – pozwalają one oznaczać zakładkami ulubione strony internetowe i informować o tym innych. Mechanizm ich działania jest podobny jak w przypadku społecznościowych serwisów informacyjnych – im więcej osób oznaczy daną zakładkę, tym większa szansa, że znajdzie się ona na stronie głównej serwisu. Przykłady: Delicious, Linkologia czy Pinterest.

Wiki – serwisy o konstrukcji umożliwiającej tworzenie wirtualnych encyklopedii. Pozwalają dzielić się wiedzą. Przykład: Wikipedia. Na konstrukcji Wikipedii bazują też inne, mniejsze wirtualne encyklopedie tworzone przez pasjonatów jakiegoś tematu, np. Warszawika to skarbnica wiedzy o Warszawie.

Zadaj pytanie – serwisy, których głównym zadaniem jest wymiana praktycznych informacji. Jeden z użytkowników zadaje pytanie (rozpoczyna nowy wątek dyskusji), reszta mu odpowiada.

Artykuł został opublikowany na blogu Latek Hotels.

1 KOMENTARZ

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.